Mick

Mick is bij ons binnen gekomen onder de mom van "een kater na een crematie". Nadat ik werd opgepik bij Ella en William, die op me hadden gepast terwijl Jos en Guus naar een crematie in Amsterdam waren, besloten ze om Mick mee naar huis te nemen. Zijn naam had hij net de vorige dag gekregen, Mick, naar Mick Dundee, omdat hij een mooie krokodillekoptekening op zijn hoofdje had. De terugweg van Aalsmeer naar Ten Boer hebben we 2 uur in hevige onweersbuien gereden, ik achterin, heerlijk slapend na een bezoek aan Dewi en Jos en Guus voorin, Mick op schoot in een mandje. Iedere keer wanneer we die weg rijden komt het verhaal weer ter sprake. Het kleine kereltje was snel gewend aan zijn poezenzussen en af en toe moest ik hun scheiden, óf hij was te wild richting Mies, óf kreeg hij zelf op zijn sodemieter van Google. Enniewees.. als een echte scheids sprong ik tussen het stel .

Nog steeds hebben we dikke lol met elkaar. Wanneer we terugkomen van vakantie blijft ie als kauwgom aan Guus plakken, schreeuwen wanneer hij achter een deur zit. Zomers kruipt hij onder de siergrassen en zie je alleen nog het witte puntje van zijn staart eruit steken. Samen geven wij elkaar kopjes. En tegen een uur of 10 s'avonds wordt hij wakker na zijn schoonheidsslaapje als hij op de armleuning van de bank heeft liggen slapen en wil dan perse verder slapen bij Guus. Een klein nadeel van hem is dat hij heel erg snurkt, echt snurken.. hele bossen worden er gezaagd. Sinds kort snap hij ook dat wanneer er tegen mij gezegd wordt dat ik naar mijn kussen moet, hij naar de bijkeuken moet om te slapen. Als een speer vliegt hij dan die kant op. Wanneer ik bij mijn waterbak wil, staat Mick er regelmatig op twee achterpoten bij te drinken en ik betrap hem er ook wel es op dat hij mijn brokken pikt. Vooral de gedroogde kippetjes uit het keukenkastje, wanneer deze volgens hem nét te lang openstaat.

We hebben een kattenluik en uiteraard snapt hij het spelletje ook, heel voorzichtig gaat hij dan weer naar binnen. Maar vaak zit hij smorgens opeens voor het raam, buiten. Vannacht was het ook weer zover, het had behoorlijk gevroren en wat denk je? Een klagelijk miauw te was horen.. Guus zit voor de schuifpui opeens een witte bef, ja hoor.. daar zit Mick met koude poten!!! Schijnbaar snapte hij opeens niet meer hoe hij binnen moest komen en had zich behoorlijk zitten te verkleumen, de ziel.

Voor de fotos is hij even speciaal gaan zitten, het zebrakrukje stond áchter het gordijn en als echte heer drappeer je je dan even op een heerlijk glanzende vitrage, pootje omhoog.. chapeau!