Al een paar dagen knallen ze met vuurwerk, ik heb er helemaal niets mee. Steeds wanneer we een poot buiten de deur zetten , gaat er iets af, dus wil ik naar huis. Ons rondje lopen we heel snel, Guus achter mij aan scheurend aan de lijn, snuffelen? Nee dat hoef ik niet? Plassen.? Dat kan onder het lopen wel...
Dan is het 31 december en vanaf 10 uur smorgens mag er officieel geknald worden. Om 7 uur staan we buiten, nog te donker voor het bos, dus even wachten. Tegen 8-en een nieuwe poging, lekker, even rennen en spelen met Rakker, die er ook al vroeg uit is. Vanaf het moment dat we thuis komen, zo tegen 9 uur denk ik er niet meer over om mijn kop nog buiten de deur te laten zien. Wanneer ik weer en klap hoor en boos blaf zegt Jos dat ik maar moet gaan kijken, ik vlieg naar buiten en bedenk me dan.. oei, tis eng en weer naar binnen. Om toch mijn blaas iets te ontlasten gaan we met de bal spelen, want.. de bal is alles.
Om half 12 s'avons gaan we met zijn drieen in de auto op pad. Jos moet werken en aangezien wij erg leuk gezelschap blijken te zijn, wil hij graag dat we meegaan. In de binnenstad vind ik het niet echt jofel met het geknal, wil wel onder de stoelen duiken, de radio kan niet hard genoeg staan. Maar na een tijdje wordt het rustiger. We rijden overal naar toe, dikke lol en om half 5 liggen we weer in ons nestje. De komende dagen zijn we van plan om kalm aan te doen, maar.. er ligt weer sneeuw en daar gaan we weer flink van profiteren!!
Inmiddels ligt er alweer 15cm, in de achtertuin hebben we pindakaas voor de vogels op een tak gesmeerd, spannend wat er gaan komen.
1 comment:
Vuurwerk is verschrikkelijk. Ik ben blij dat we het weer gehad hebben. En als ik jouw verhaal zo lees Ecco, zijn wij niet de enigste.
Geniet maar weer lekker van de sneeuw die gevallen is. Dat is het betere werk!
Knuffel van Anita en Tender
Post a Comment